Spor Bilimleri Fakültesi Öğrencilerinin Ekorekreasyonel Tutumlarının İncelenmesi
Özet Görüntüleme: 250
/ 
PDF İndirme: 171
DOI:
https://doi.org/10.5281/zenodo.8052954Anahtar Kelimeler:
Rekreasyon, ekorekreasyon, tutumÖzet
Bu araştırmanın amacı; spor bilimleri fakültesi öğrencilerinin ekorekreasyona yönelik tutumlarının, cinsiyet, ekorekreasyonel aktivitelere katılma süresi, günlük boş zaman süresi ve doğal alanlara gitme sıklığı değişkenlerine göre incelenmesidir. Araştırmanın çalışma grubunu kolaylıkla bulunabileni örnekleme yöntemiyle ile seçilen 101’i kadın, 167 erkek olmak üzere toplam 268 üniversite öğrencisi oluşturmaktadır. Çalışmanın verileri, kişisel bilgiler formu ve Ekorekreasyona Yönelik Tutum Ölçeği ile toplanmıştır. Verilerin betimsel istatistikleri, ilişkisiz örneklemler T-testi ve tek yönlü varyans analizi anova sonuçları incelendiğinde, spor bilimleri fakültesi öğrencilerinin ekorekreasyona yönelik tutumlarının cinsiyete, okuduğu bölüme, günlük boş zaman süresi ve doğal alanlara gitme sıklığına göre anlamlı bir farklılık olmadığı tespit edilmiştir. Ayrıca üniversite öğrencilerinin ekorekreasyona yönelik tutum düzeylerinde ekorekreasyonel aktivitelere katılma süresi değişkenine göre anlamlı bir farklılık olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Ekorekreasyonel aktivitelere katılma süresine göre, 5 yıl ve üzeri katılım gösteren öğrencilerin tutum ortalamalarının, katılma süresi 1 yıldan az olan öğrencilerin tutum ortalamalarına göre anlamlı şekilde farklılaştığı saptanmıştır. Sonuç olarak, günümüzde yaşanan ekonomik gelişmeler ve nüfusun artmasıyla birlikte kişisel tüketimin kademeli olarak arttığı görülmektedir. Güncel ekoloji ve çevre koruma sorunları göz önüne alındığında, ekorekreasyona yönelik tutumların olumlu yönde geliştirilmesi doğal kaynakların korunması açısından önemlidir.
Referanslar
Aşan, K. (2015). Doğa deneyimleri açık alan rekreasyon güdüleri ve tatil aktivite tercihleri arasındaki ilişkinin belirlenmesi (Tez No. 344805). (Yüksek Lisans Tezi-Anadolu Üniveristesi, Eskişehir).
Büyüköztürk, Ş., Çokluk Ö. ve Köklü, N. (2010). Sosyal bilimler için istatistik (5.baskı). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
Campbell, L.K., Svendsen, E.S., Sonti, N.F., & Johnson, M. L. (2016). A social assessment of urban parkland: Analyzing park use and meaning to inform management and resilience planning. Environmental Science and Policy, 62, 34-44.
Çabuk, B, ve Karacaoğlu, C. (2003). Üniversite öğrencilerinin çevre duyarlılıklarının incelenmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 1(2), 189-198.
Çavuşoğlu, S., ve Durmaz, Y. (2020). Deneyimsel pazarlama ve yeşil davranış: Uygulamalı. Hiperlink yayıncılık.
Çingöz, Y. E., Altuğ, T., Şensoy, C., Turan, M., Yönal, M., ve Akın, H. (2022). Bireylerin sportif rekreasyonel aktivitelere ilişkin sağlık inancı ve sağlıklı yaşam biçimi davranışlarının incelenmesi. The Online Journal of Recreation and Sports, 11(1), 1-18. http://doi.org/10.22282/ojrs.2022.92
Demir, A. (2009). Küresel iklim değişikliğinin biyolojik çeşitlilik ve ekosistem kaynakları üzerine etkisi. Ankara Üniversitesi Çevrebilimleri Dergisi, 1(2), 37-54. http://doi.org/10.1501/Csaum_0000000013
Durhan, T. A. (2018). Sportif rekreasyon faaliyetlerine katılan bireylerde ekorekreasyonel tutum (Tez No. 583263) (Doktora Tezi-Gazi Üniversitesi Ankara).
Erten, S. (2002). Planlanmış davranış teorisi ile uygulamalı öğretim metodu. Hacettepe Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, 19(2), 217-233.
Han, H. (2021). Consumer behavior and environ mentalsustain ability in tourism and hospitality: A review of theories, concepts, and latest research. Journal of Sustainable Tourism, 29(7), 1021-1042. https://doi.org/10.1080/09669582.2021.1903019
He, X., Cheng, J., Swanson, S. R., Su, L., & Hu, D. (2022). The effect of destination employee service quality on tourist environ mentally responsible behavior: A moderated mediation model incorporating environmental commitment, destination social responsibility and motive attributions. Tourism Management, 90, 104470. https://doi.org/10.1016/j.tourman.2021.104470
Hung-Lee, T., & Jan, F. H. (2015). The effects of recreation experience, environmental attitude, and biospheric value on the environmentally responsible behavior of nature-based tourists. Environmental Management, 56, 193–208.
Karaküçük, S. (2014). Rekreasyon: Boş zamanları değerlendirme. Gazi Kitabevi.
Karaküçük, S., ve Akgül, B. (2016). Ekorekreasyon. Gazi Kitabevi.
Karasar, N. (2016). Bilimsel araştırma yöntemi. Nobel Yayıncılık.
Kement, Ü. (2019). Ecorecreation, İçinde, İ. Yazıcıoğlu, Ö. Yayla, & A. Solunoğlu (Edt). Currentıssues in tourism and hospitality management, ss. 238-241. SRA Academic Publishing.
Kement, Ü., ve Çavuşoğlu, S. (2017). Hafızaya yönelik müşteri deneyimlerinin müşteri sadakatine etkisi: Yeşil örnekler örneği. Uluslararası Sosyal ve Eğitim Bilimleri Dergisi, 4 (8), 172-194.
Kement, Ü., Çavusoglu, S., Çalık, I., ve Durmaz, Y. (2023). The effect of environmental value and ecological worldview on eco-recreative attitude: An application in Turkey. Tourism & Management Studies, 19(2), 7-19.
Köroğlu, Ö., ve Karaman, S. (2014). Doğaya dayalı turizm faaliyetlerinin gelişiminde toplum temelli doğal kaynak yönetiminin önemi. Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 2014(1), 95-106.
Özer, E. Z., ve Çavuşoğlu, F. (2014). Rekreasyonel bir faaliyet olarak yerel etkinliklerin kırsal turizme etkisi. International Journal of Science Culture and Sport 2 (Özel Sayı), 191-202.
Pekerşen, Y., ve Canöz, F. (2022). Tourists' attitudes toward green product buying behaviours: the role of demographic variables. Tourism & Management Studies, 18(4), 7-16. https://doi.org/10.18089/tms.2022.180401
Rybka, A. & Szpytma, M. (2012, October 18-19). Eco Education. Eco Recreation [ Conference presentation]. 3rd International Conference Advanced Construction, Kaunas, Lithuania.
Thapa, B. (2010). The mediation effect of outdoor recreation participation on environmental attitude-behavior correspondence. The Journal of Environmental Education, 41(3), 133–150.
Tütüncü, Ö. (2012). Rekreasyon ve rekreasyon terapisinin yaşam kalitesindeki rolü. Anatolia: Turizm Araştırmaları Dergisi, 23(2), 248-252. Retrieved from https://dergipark.org.tr/tr/pub/atad/issue/16804/174574
Vaizoğlu, Z. (2021). Doğa sporları ile ilgilenen bireylerin ekorekreasyonel tutumu (Tez No: 674669) (Yüksek Lisans Tezi-Fırat Üniversitesi, Elazığ)
Verloop, J., Rookus, M. A., Kooy, K. & Leeuwen, F. E. (2000). Physical activity and breastcancer risk in women aged 20-54 years. Journal of the National CancerInstitute, 92(2), 128- 135.
Yılgın, A. (2022). Rekreasyon ve yaşam becerisi katılım motivasyonu ve teori üzerine yaklaşımlar. Efe Akademi Yayınları.
Zhang, H., Zhang, Z., Dong, G., Yu, Z., & Liu, K. (2021). Identifying the supply-demand mismatches of ecorecreation services to optimize sustainable land use management: A case study in the Fenghe River watershed, China. Ecological Indicators (133). https://doi.org/10.1016/j.ecolind.2021.108424
İndir
Yayınlanmış
Nasıl Atıf Yapılır
Sayı
Bölüm
Lisans
Telif Hakkı (c) 2023 Uluslararası Holistik Sağlık, Spor ve Rekreasyon Dergisi
Bu çalışma Creative Commons Attribution 4.0 International License ile lisanslanmıştır.
